Hoe vind je de juiste basisschool voor je kind?

Toen mijn oudste zoontje nog een doperwt was en veilig in mijn buik zat geconserveerd, leek de basisschool heel ver weg. Ik kwam niet verder dan zachte pakjes, dekentjes en knuffels. Na zijn geboorte verhuisden we naar Dubai en daar kwam preschool al snel in beeld: het is gebruikelijk dat kinderen vanaf drie jaar daar dagelijks in uniform naar school gaan. Dat is dus geen knus schoolgebouwtje, maar een gigantisch grijs gebouw.

Die dans zijn we net op tijd ontsprongen, want voor zijn derde verjaardag woonden we weer in Nederland. Daar hoorde ik dat er op sommige scholen wachtlijsten bestaan, vooral in de grote steden. Dus ben ik me gaan verdiepen in een basisschool, al was ik daar mentaal nog totaal niet aan toe.

Als ik me ergens in vastbijt, doe ik dat graag grondig. Dus heb ik alle experts om me heen verzameld en leraren, remedial teachers en ervaringsdeskundigen om advies gevraagd bij het zoeken naar een geschikte school voor mijn doperwt. Die was inmiddels uitgegroeid tot een gepassioneerde peuter met een sterke eigen mening.

Deze tips kwamen uit mijn rondvraag:

• Kijk naar de leerkrachten, die zijn belangrijker dan de directeur.
• Kijk naar het schoolsysteem en of dat past bij jou en je kind.
• Dat klinkt allemaal spannender dan het is: Montessori, Dalton, Openbaar. Omdat alle scholen aan hetzelfde basiscurriculum moeten voldoen, ze delen alleen de vrije ruimte in met hun eigen filosofie.
• Vraag overal een rondleiding aan.
• Kijk of er een continurooster is of dat de kinderen thuis lunchen.
• Luister naar je gevoel.
• Laat je kind niet kiezen, dat kan hij nog niet.
• Kijk of de poppenhoek schoon is (tip van mijn tante)
• Laat de huidige vriendjes van je kind geen rol spelen. Nieuwe vriendjes zijn zo gemaakt.

Vriendjes

Dus ik met een peuter en dreumes langs drie dorpsscholen in de buurt. Bij de eerste grote openbare school had ik een niks-gevoel. Ik vond het er niet super schoon, vrij massaal en een beetje onpersoonlijk. De school was wel lekker dichtbij en had een continurooster. Bovendien gingen de meeste kinderen van de crèche waar mijn zoontje op zat er straks ook naartoe, waardoor hij er meteen vriendjes zou hebben.

Dalton

De tweede school was een katholieke school. Niks mis mee vond ik, dan krijgt hij tenminste wat achtergrondinformatie. Die heb ik altijd gemist op mijn – overigens super leuke – Jenaplanschool. De school was klein en kneuterig. De vriendelijke directeur nam alle tijd voor de rondleiding. En er was een Daltonsysteem, waardoor oudere kinderen de jonkies helpen. Verder was hier een early English programma dat me enorm aansprak. Ook deze school was dicht bij huis, dus thuis lunchen moest te doen zijn, al was het niet ideaal voor mij als werkende moeder. Ik besloot onze zoon daar wel in te schrijven.

Kak en ongemak?

Toch ben ik ook gaan kijken bij de school waar drie vriendinnen kun kinderen inmiddels hadden ingeschreven. Die derde school was een scholenvereniging. Bij voorbaat had ik al besloten dat ik daar zeker mijn kinderen nooit naartoe zou brengen. Kak en ongemak, was mijn voorgevoel. Ik zag mezelf niet na iedere playdate een fles Chablis ontkurken en zalmhapjes serveren. Verder vond ik vooral dat onze kinderen moesten leren dat we dankbaar moeten zijn dat we het zo goed hebben en dat je niet moet streven naar meer, maar naar tevreden zijn met wat je hebt.

Gelukskoffer

Het schoolgebouw zag er wel geweldig uit: precies zoals je een school zou tekenen: warme rode bakstenen, met grote ramen en luiken. ‘Het gaat om het innerlijk!’ Riep ik mezelf tot de orde. Bij binnenkomst was de ontvangst hartelijk, al kreeg ik geen kopje thee aangeboden tijdens de rondleiding. Dat was voor het eerst. Maar wat me meteen aantrok was de kanjertraining en gelukskoffer: op deze school deden ze net dat beetje meer om kinderen les te geven in geluk. En dat was de trigger voor mij.

Ik geloof dat naast leren rekenen en lezen, ook leren om een goed, empathisch en milieubewust mens te zijn belangrijk is. Leren om jezelf te blijven, anderen te respecteren en dingen belangeloos te doen voor een ander. Daar gaat de nieuwe generatie het mee redden, hoop ik. Verder waren de klassen kleiner dan op school 1 en de leerkrachten enthousiast. Na de rondleiding kreeg ik een inschrijfformulier mee en de opmerking dat er een wachtlijst was en de kans klein zou zijn dat wij er nog tussen zouden komen. Ik besloot mijn zoontje daar ook in te schrijven en het lot te laten bepalen.

Goed gekozen

Twee maanden voor zijn vierde verjaardag kregen we een telefoontje dat ons zoontje toch terecht kon op de derde school. Dus daar zijn we voor gegaan. Ik was wel een beetje zenuwachtig voor de eerste schooldag, alsof ik mijn kind als een biefstuk in de leeuwenkuil gooide. Nu, precies een jaar later, weet ik dat we goed hebben gekozen. Hij heeft het er naar zijn zin, heeft veel vriendjes en elke dag geniet ik bij het wegbrengen van het mooie schoolgebouw. De meeste ouders zijn aardig, behulpzaam en betrokken. Natuurlijk zitten er ook vreemde vogels en kortzichtige patsers tussen, maar die vind je overal. Bovendien heeft een scholenvereniging ook voordelen: het is positief dat je als ouder mag meebeslissen en betrokken wordt bij keuzes.

Testosteron bommen

Overigens denk ik dat mijn zoontje ook gelukkig was geworden op school nummer twee. Want het vrolijke nieuws: eigenlijk zijn de meeste scholen in Nederland gewoon goed. Dat is het geluk van wonen in zo’n mooi land als Nederland. Waar alle kinderen tenminste naar school mogen. En niet alleen maar hoeven te presteren zoals in Dubai of de Verenigde Staten. Hier mogen ze gewoon kind zijn. Ook ik heb momenten gehad dat ik het liefst mijn kind thuis wilde onderwijzen, nadat hij ruzie had gehad met een gefrustreerde groep 2-er bijvoorbeeld. Of na een meningsverschil met de juf. Maar ik vind het wilde buitenspelen op het schoolplein geloof ik spannender dan hij. Gelukkig heb ik een man die me af en toe geduldig uitlegt dat jongetjes testosteron bommen zijn die uitgelaten moeten worden.

Ik heb dan ook veel respect voor iedere leerkracht die dag in dag uit opgewekt naar school gaat om een groep hyperactieve friemels iets bij te brengen in een klaslokaal dat er aan het eind van de ochtend uitziet als het Museumplein na Koningsdag. En vergeet de betrokken ouders niet, die krijg je er dubbel en gratis bij. Ik zou het geen dag volhouden. Respect, diep respect.